Time flies when you're having fun

Bon Siman lieve allemaal,

Aangezien mijn diehard fans zaten te springen om een nieuw reisverslag: hier is hij dan!! Ik zal mijn best doen om alle indrukken, gebeurtenissen en belevenissen samen te vatten. Zodat jullie er geen nachtwerk aan hebben om mijn verslag te lezen haha (oeps.. dat was bij de vorige per ongeluk wel een beetje het geval, volgens mij).

Voordat ik de afgelopen weken ga bespreken wil ik eerst iets mededelen: JEEEEEEEEEEEETJE WAT GAAT DE TIJD SNEL ZEG!! Nog ruim een maand en dan ben ik gewoon al 5 maanden op dit mooie eiland. Ik heb het nog steeds onwijs naar mijn zin hier! Natuurlijk mis ik iedereen wel, maar het is zo’n geweldige ervaring. Heb nog steeds geen seconde spijt gehad! Inmiddels weet ik bijna overal de weg en komt het stappen niet meer op de eerste plaats. Ik ga natuurlijk nog wel veel uit, maar af en toe sla ik een avondje over, omdat ik bijvoorbeeld de volgende dag duikles heb of iets anders actiefs ga doen. Ik heb namelijk ondervonden dat een kater onder water nog minder prettig is, dan een kater op een warme werkdag haha.

Oké, tijd om jullie leesbrilletje op te zetten haha (nou ja… voor sommige onder ons hihi). Ik zal beginnen waar ik zo’n beetje gestopt ben in mijn vorige verslag.

Vrijdag 14 maart was ik lekker een dagje vrij. Samen met Lotte, Sofie, Michelle, Loes en Scarlet ben ik ’s morgens naar het slavernijmuseum geweest. Dit klinkt misschien heel saai, maar dat was het absoluut niet. In het begin had de gids nog niet echt onze aandacht getrokken en vroegen we ons eigenlijk af of we wel echt in het slavernijmuseum waren (aangezien het alleen maar over potjes en pannetjes ging). Maar gelukkig liep de gids al snel naar een ander gebouw, dus wij huppelde achter hem aan en toen begon het interessant te worden. Ikzelf was vooral erg onder de indruk van het ruim van de slavenboot. Daar kon je echt in (via een heel smal en stijl trapje naar beneden) en de gids begon ons te vertellen in welke omstandigheden de slaven naar Curaçao gevaren kwamen. Ik had inderdaad niet verwacht dat ze veel ruimte etc. zouden hebben, maar dat het zooooo erg was, daar schrokken we toch allemaal wel van. Ook zijn verhalen over martelingen en uitleg over spreekwoorden zoals ‘een kopje kleiner maken’ etc. waren veel heftiger dan we gedacht hadden. De gids liet ook veel mooie en leuke dingen zien. Zo ging hij ook de muziekinstrumenten uit die tijd bespelen en vertelde hij verhalen over Landhuizen en plaatsen waar wij bijna dagelijks langs rijden. Na de rondleiding hebben we nog even rond gekeken bij Kura Hulanda en zijn we naar Westpunt gereden. Lekker gaan lunchen en gezwommen bij Porto Marie en op de terugweg gestopt bij de zoutpannen van Jan Kok. ’s Avonds ben ik gaan barbecueën bij Sofie, Tom en Michelle thuis. Samen met Reduan, Lex, Tamara, Chayenne, Loes, Scarlet, Sylvana en Jos. Dat was erg lekker en super gezellig natuurlijk!

De dagen erna moest ik veel werken. Dat weekend was ons nieuwe huisgenootje Renée nog vrij en ben ik met haar gaan rijden in de flintstone auto, zodat ze de mooiste auto van Curaçao & de weg kon leren kennen. Erg gezellig dat we weer met z’n drietjes zijn in huis. Nu zijn we eigenlijk bijna nooit meer alleen thuis en Renée is super aardig!! Op woensdag ben ik met haar en een lieve andere collega van ons (Marloes) gaan quad rijden. Dat was echt heeeel gaaf en we hebben veel mooie plekken bezocht! Zo zijn we eerst de Seri Kokori op gereden (een berg waar je 360 graden om te heen kunt kijken en helemaal rondom de zee ziet... vanuit dat punt lijkt Curaçao echt heel klein), daarna naar de Aloe Vera plantage en de Struisvogelfarm geweest (waar we een ei uit zagen komen), toen doorgecrosst naar de grotten met de Indian Caves en vooral veel vleermuizen haha, vervolgens naar de St. Joris Baai gereden (mooie plek met veel kite surfers) en tot slot langs Playa Canoa en de windmolens terug gescheurd, want ik mocht daarna een avond dienst gaan werken... nou ja 'moest' haha. Dat was echt een gave en gezellige ochtend en middag!!

De volgende dag (donderdag) ben ik met Renée gaan snorkelen bij de Tug Boat op Playa Caracasbaai. Het strand zelf is niet echt geweldig, maar het onderwaterleven zeer zeker wel! Renée had haar onderwatercamera meegenomen en na een gevecht met duikbrillen zijn we richting de pijlers gezwommen waar de boot moest liggen. Het is geen hele grote boot, maar er zwemmen wel heel veel mooie vissen en omdat de boot er al zo lang ligt, groeit er ook van alles op. Nog een poging gedaan om het bekende zeepaardje met witte strepen te zoeken, maar helaas hebben we die toen niet kunnen vinden. Ik heb het zeepaardje vorige week trouwens wel gezien, toen ik in diezelfde baai duikles had. Echt een heel bijzonder en mooi beestje!!

Zaterdag 22 maart had ik mijn eerste echte duikles. Zoals jullie waarschijnlijk wel gelezen hebben, had ik al wel een aantal keer eerder gedoken, maar toen hoefde ik nog geen speciale oefeningen te doen. Alleen de basis dingetjes (zoals het leeg maken van je masker en het terug in je mond doen van je ademautomaat etc.) en dat natuurlijk onder water. Om je Open Water Brevet (PADI) te behalen, moet je alle 5 fases goed doorlopen en alle oefeningen beheersd uit kunnen voeren. Uiteraard moet je zelf je duikuitrusting in elkaar kunnen zetten en controleren, de buddy check goed uitvoeren, uitloden en slagen voor de theorietoets. De opdrachten die ik in het water, maar natuurlijk vooral onder water moest doen waren onder andere:

* beheerste zwemmende noodopstijging maken.
* ademen uit een kapotte ademautomaat die continu aan het afblazen is.
* het gebruiken van de alternatieve luchtvoorziening van mijn buddy.
* gestroomlijnd zwemmen / uittrimmen.
* trimvest onder water zelf met de mond opblazen zonder lagedrukinflator.
* manometer, dieptemeter en andere meters kunnen lezen.
* Onder water zwemmen zonder masker en weer terug opzetten.
* de zonder-luchtoefening (instructor draait de kraan dicht).
* Gebarentaal, tekens en gebaren weten en juist gebruiken.
* de weg vinden met een duikkompas.
* afdalen tot 18 meter en oren klaren.
* lagedrukslang los- en vastkoppelen onder water.
* het maken en volgen van een planning
* zorgen voor neutraal drijfvermogen (pivoteren / balanceren)
* Onder water volledige duikset uit- en aantrekken
* de luchtvoorraad onder controle houden
* automaat terug vinden als die uit je mond gestoten is
* vermoeide duiker slepen / duwen & andere duiker optillen onder water.
* Om je adem langer te kunnen inhouden, hyperventileren stimuleren.

Ik zal jullie in mijn volgende verslag de rest vertellen haha. Ik heb nu in ieder geval een PADI logboek waar ik al mijn duiken in bij kan houden en het belangrijkste van alles….ik heb mijn Open Water Dive Brevet in the pocket! Jeeeeeeej!!! Ik heb me inmiddels ook ingeschreven om verder te gaan voor mijn Advanced Dive Brevet. Ik heb er echt super veel zin om wakduiken, nachtduiken, bootduiken en diepduiken van 30 meter te gaan maken en vele andere dingen te leren zoals bv. onderwaterfotografie. Mijn eerste nachtduik is vrijdag 25 april. Ik ben erg benieuwd aangezien er ’s nachts schijnbaar hele andere dingen te zien zijn dan overdag, omdat veel dieren ’s nachts het actiefst zijn en veel zeedieren dan paren. Gelukkig is de zee hier echt super helder en zou je bij volle maan zelfs met je lamp uit een nachtduik kunnen maken. Er schijnen hier ook veel fosforescerende (glow in the dark) vissen, plankton en vele andere lichtgevende koralen en zeedieren te leven.

Afgelopen vrijdag 4 maart heb ik voor het laatst gedoken. Ik vind het echt veel leuker dan dat ik ooit verwacht had dat ik het zou gaan vinden. Iedere duik is anders, zelfs wanneer je meerdere duiken op dezelfde locatie maakt. Ik heb al een aantal keer gedoken bij de Tug Boat, maar de laatste was toch wel echt heel speciaal. Ik heb toen veel nieuwe vissen gezien, die ik nog nooit gezien had (vooral de Hogfish, kameleon vis die van kleur veranderd en grote French Angelfish met gouden schubben vond ik erg indrukwekkend). Verder heb ik ook een octopus (heel gaaf om zijn zuignap tentakels in het echt te zien), een paar kreeftjes en alen (die mijn duikinstructeur rond zijn vingers liet kronkelen) gezien. Ook het koraal had veel meer kleur vanwege een soort van coral spawning (voortplanting van koralen). De maand waarin het echte coral spawning trouwens het beste te zien is, schijnt september te zijn. Dus mocht er iemand nog geen verjaardagscadeautje weten... duiken op Bonaire lijkt me super in die maand. Ik ben wel benieuwd hoe het klaarkomen van koraal eruit ziet haha.

24 maart heb ik de Christoffelberg beklommen met Yvonella en Jaycee (een klim van 372 meter in iets minder dan drie kwartier). Het waaide echt super hard bovenop de berg en na een aantal foto’s gemaakt te hebben, zijn we begonnen aan de afdaling. Ik vond de heenweg eerlijk gezegd makkelijker, want er leek maar geen einde aan te komen. Gelukkig was ik nog wel op tijd terug om daarna weer een avonddienst te gaan werken. De volgende dag vooral veel buikspierpijn gehad van het lachen haha.

1 april heb ik samen met Renée, Sofie, Manon, Tom, Lotte en Dali onwijs lekker gegeten bij El Mexicano. Daarna zijn we naar Café de Tijd gegaan en hebben we ons daar goed vermaakt met het spel Stef Stuntpiloot, kaarten en dobbelstenen. Op maandag is het altijd “dobbel je rekening weg” en daar hebben we natuurlijk wel gebruik van gemaakt. De volgende dag ben ik overdag naar de Floating market in Punda geweest met Renée en Myrthe, hebben we een lekker drankje gedaan op het terras en zijn we de Pontjesbrug overgestoken. Daarna moest er weer gewerkt worden.

Ow ja…. over werken gesproken. Volgens mij is het al best lang geleden dat ik iets over mijn stage werkzaamheden op Papagayo heb verteld OEPS haha. Verhaaltjestijd!! Thuis is het rustiger (ondanks dat we er een extra huisgenootje bij hebben hihi). Dat komt vooral doordat onze huistelefoon kapot is HEERLIJK haha. We zijn niet meer 24-uur bereikbaar en het belangrijkste… we worden eindelijk niet meer wakker gebeld. Onze telefoon ging namelijk echt mega hard te keer. Ik weet zeker dat de eiland bewoners van Aruba hem ook af hoorde gaan. En om mijn standpunt nog even kracht bij te zetten… dat is zo’n 78 km verderop. De afgelopen 2 weken is het voor het eerst (sinds de kerstvakantie) wat rustiger. Hierdoor heb ik nu de tijd om nieuwe management werkzaamheden te leren en administratieve dingen te doen. Dat is erg fijn, want er was weinig tijd om dit soort dingen uit te leggen. Dit omdat het maken van het schoonmaakrooster voor de housekeeping hier namelijk veel ingewikkelder dan je eigenlijk zou denken en hopi veel tijd kost. Het is ook de laatste check om te controleren of alles klopt. En aangezien ze hier in verschillende systemen werken is het vaak nog best wel puzzelen.

Ik ben de laatste weken ook veel andere dingen te weten gekomen. Hoe ik bijvoorbeeld in kan breken in de flintstone auto als ik mijn sleutels weer eens kwijt ben (erg handig haha… van een Antilliaan geleerd), en waarom we kakkerlakken vieze beesten vinden (buiten het feit dat ze echt spuug lelijk zijn… schijnen ze alles te herkauwen doordat ze overgeven en het vervolgens weer zelf op eten IEEEUW hopi vies). Verder lach je je hier echt kapot in de auto om de bijzonde radio uitzendingen. De super enthousiaste Amerikaanse reclames tussendoor en liedjes zoals “once you go black, you will never go back” haha. Ook de meeste namen van bedrijven en landhuizen die je langs de weg ziet of de pick-up auto’s met mensen achterin de laadbak zijn soms erg lachwekkend (zoals landhuis Pannekoek).

Tot slot ben ik afgelopen zaterdag naar Smash the Boat geweest. Dat was echt een geweldig feest georganiseerd door Sofie. Ik ben die dag ook gaan jetskiën en ’s avonds zijn we naar Spring Break geweest. Beide echt super om een keer te doen en mee te maken! Verder heb ik heerlijk gegeten bij Scooba Lodge en eindelijk het feest in de Loco Loco bus mee mogen maken. Daar vertel ik jullie in mijn volgende verslag meer over.

Drumi Dushi’s!!

Veel liefs,
Inès